این قصه‌ی جنگل، قصه‌ی دنیای ماست…
خراب کردن همیشه راحت‌تره؛ یه جرقه کوچیک، یه غفلت، کافیه تا چیزی که سال‌ها ساختیم تو چند لحظه دود بشه بره هوا.
آدم لازم نیست خیلی زرنگ یا قوی باشه تا بسوزونه و خراب کنه، فقط کافیه بی‌مسئولیت باشه.

اما ساختن… نجات دادن… اون دیگه یه داستان دیگه‌ست.
ساختن صبر می‌خواد، عشق می‌خواد، دل بزرگ می‌خواد.
باید هزار تا دست کنار هم باشن تا دوباره چیزی جون بگیره.
باید به رویش دوباره ایمان داشته باشی، حتی وقتی همه‌چی خاکستر شده.

آره، ساختن سخت‌تره… اما قشنگ‌تر همینه.
قشنگه چون توش نور انسانیت می‌درخشه.
قشنگه چون از دل سیاهی، امید دوباره قد می‌کشه.
خراب کردن سروصدا داره، اما ساختن صدای آروم برگاییه که دوباره سبز می‌شن🌱


+ نوشته شده در  جمعه هجدهم مهر ۱۴۰۴ساعت ۶:۱۰ ق.ظ  توسط من و همسرم کپی با ذکر صلوات آزاد  |